Ο παράδεισος

Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Σήμερα στά λίγα λεπτά πού διαρκεῖ ἡ συνάντησή μας, ἄς βάλουμε στήν ἄκρη τά μαθήματα καί τίς ὑποχρεώσεις μας καί ἄς ὑψωθοῦμε ἀπό τή γῆ, γιά ν᾿ ἀσχοληθοῦμε μ᾿ αὐτό πού εἶναι ὁ πόθος καί ἡ ἐπιδίωξη ὅ­λων τῶν ἀνθρώπων, ἔστω κι ἄν πολλοί τόν ἀνα­ζητοῦν σέ τελείως λανθασμένη κατεύ­θυνση· νά μιλήσουμε γιά τόν παράδεισο! Τί εἶναι ὁ παράδεισος καί πῶς θά τόν ἀποκτή­σουμε;

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι ὁ παράδεισος εἶναι κατάσταση τόσο με­γάλης εὐτυχίας, ὥστε στήν παρούσα ζωή δέν μποροῦμε νά τόν καταλάβουμε παρά ἐλά­χιστα! «Αὐτά πού μάτι δέν εἶδε καί αὐτί δέν ἄκουσε καί ἀνθρώπινος νοῦς δέν φαντά­στηκε, τά ὁποῖα ἑτοίμασε ὁ Θεός γιά ἐκείνους πού Τόν ἀγαποῦν» [2].

γ. Θά ἐπικοινωνοῦμε μέ τούς ἄλλους λυτρωμένους καί μέ τούς ἁγίους.

Στόν παράδεισο θά ὑπάρχει μεταξύ τῶν λυτρωμένων ἐπικοινωνία πολύ στε­νή καί εὐ­φρόσυνη, γεμάτη ἀγάπη. Ἐκεῖ θά συναντήσουμε τούς ἀγαπημένους μας νεκρούς, πού τούς εἴχαμε πενθήσει στή γῆ καί μᾶς εἶχαν λείψει. Καί δέν πρόκειται νά χωριστοῦμε ποτέ πιά ἀπ᾿ αὐτούς. Ἐκεῖ θά συναντήσουμε τούς ἁγίους μας καί τήν Παναγία μας. Θά χαροῦμε τήν ὀμορφιά τῶν ἀρετῶν τους. Ἄν σ᾿ αὐτή τή ζωή ἡ συνάντηση καί ἁπλή συζήτηση μ᾿ ἕναν ἄν­θρωπο τοῦ Θε­οῦ (π.χ. σάν τόν γέροντα Παΐσιο) πολύ μᾶς στηρίζει καί μᾶς χαροποιεῖ, φαντα­σθεῖτε πόσο μεγαλύ­τερη χαρά θά μᾶς δίνει ἡ ‒ ὁπωσδήποτε πολύ πιό στενή ‒ συναναστρο­φή μας μέ τούς ἁγίους στόν παράδεισο!…

δ. Θά κοινωνοῦμε τόν Θεό.

Τά τρία αὐτά στοιχεῖα τῆς παραδείσιας καταστάσεως εἶναι βέβαια ὑπέροχα καί ἀξιοζή­λευτα, ἀλλ᾿ ὁ παράδεισος εἶναι καί κάτι ἄλλο, κυρίως κάτι ἄλλο. Ἡ μακαριότητα ὅσων θά τόν κληρονο­μή­σουν θά ἔχει τήν πηγή της σέ μιά ἄλλη ἐμπειρία, σ᾿ ἕνα ἄλλο βίωμα ‒ τό ὁποῖο περιλαμ­βάνει καί ὅλα ὅσα ἀναφέραμε. Αὐτό τό βασικό γνώρισμα τό ἀναφέρει ὁ Κύ­ριός μας στόν ὁρισμό πού δίνει γιά τόν παράδεισο: «Αὕτη ἐστὶν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώ­σκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστει­λας Ἰησοῦν Χριστόν» (Ἰω. ιζ’ 3). Αὐτή εἶναι ἡ αἰώνια ζωή, τό νά γνωρίζουν οἱ πιστοί Σου ὅλο καί περισσότερο Ἐσένα τόν μόνο ἀληθινό Θεό καί τόν Ἰησοῦ Χριστό, πού ἔστειλες στόν κόσμο.

Ὁ παράδεισος εἶναι μιά συνεχής γνωριμία μέ τόν Χριστό ἀλλά καί μέ ὁλόκληρη τήν Ἁγία Τριάδα. Ὁ Θεός συνεχῶς θά μᾶς ἀποκαλύπτεται, κι ἐμεῖς θά ξεσπᾶμε αὐθόρμητα σέ ἀέναη δοξολογία Του μέ ὅλες μας τίς δυνάμεις! Ἀλλ᾿ αὐτή ἡ ἀποκάλυψη δέν θά εἶναι πρόοδος σέ γνώση θεωρητική, ὅπως ὅταν διαβά­ζουμε ἕνα βιβλίο. Δέν θά εἶναι ἕνα ἁπλό θέαμα πού θά μᾶς συναρπάζει. Θά εἶναι κοινωνία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ πού θά μᾶς μεταμορφώνει! Τότε, ὅταν φανερωθεῖ ὁ Χριστός μέ τή δόξα Του, «ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα, ὅτι ὀψόμεθα αὐτὸν καθώς ἐστι» (Α’ Ἰω. γ’ 2). Θά γίνουμε ὅμοιοί Του, διότι θά Τόν δοῦμε ὅπως εἶναι, στήν κατάσταση τῆς θείας δόξας. Τό φῶς τοῦ Θεοῦ, τό ἴδιο φῶς πού εἶδαν οἱ τρεῖς μαθητές κατά τήν Μετα­μόρφωση τοῦ Κυρίου, θά καθρεπτίζεται καί σ᾿ ἐμᾶς σάν σέ ἄλλους πνευματικούς καθρέ­πτες, καί θά τό ἀντανακλοῦμε!

Τό ὅτι θά γνωρίζουμε λοιπόν τόν Θεό σημαίνει ὅτι θά μετέχουμε στήν ἁγιότητα, τή μα­καριότητα, τήν πανσοφία καί στίς ἄλλες ἰδιότητές Του, ὅτι θά γινόμαστε ὅλο καί πιό ἅγιοι, μακάριοι, σοφοί κ.λπ., θεοί κατά χάριν! Δέν εἶναι δυνατόν νά φαντασθεῖ κανείς μεγαλύτερο ἀνέβασμα γιά τόν ἄνθρωπο, κατάσταση μεγαλύτερης εὐτυχίας καί δόξας!

ΕΦΑΡΜΟΓΗ

Μέ ὅσα εἴπαμε, σίγουρα ποθήσαμε πολύ περισσότερο τόν παράδεισο. Πῶς ὅμως θά τόν κληρονομήσουμε;

1. Ἀπό μέρους τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει κανένα ἐμπόδιο; (…)

Ὄχι. Ὁ Θεός «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α’ Τιμ. β’ 4). Καί θέλει καί ἐνεργεῖ τά πάντα ὥστε νά σωθοῦμε.

2. Ἀπό μέρους τοῦ ἀνθρώπου εἶναι δυνατόν νά ὑπάρξει ἐμπόδιο. Καί μόνο ἕνα πράγ­μα μπορεῖ ν᾿ ἀποτελέσει ἐμπόδιο γιά τόν παράδεισο. Ποιό; (…)

Ἡ ἁμαρτία.

3. Ἄρα τί πρέπει νά κάνουμε γιά νά μή χάσουμε τόν παράδεισο; (…)

α. Νά ἐξουτερώσουμε τό ἐμπόδιο τῆς σωτηρίας μας. Νά ἀγωνιζόμαστε κατά τῆς ἁμαρ­τίας. Νά προσέχουμε πολύ ὥστε νά μήν ἁμαρτάνουμε. Κι ὅποτε τυχόν πέφτουμε, νά μή χά­νουμε τήν ἐλπίδα μας ἀλλά νά σηκωνόμαστε τό συντομότερο μέ τή μετάνοια, τήν ἐξομολό­γηση. Ἀλλά καί ὅταν προοδεύουμε, νά μήν ὑπερηφανευόμαστε. Νά χρησιμοποιοῦμε τά δυ­νατά ὅπλα πού μᾶς δίνει ἡ Ἐκκλησία ὥστε νά καθα­ριζόμαστε ἀπό κάθε ἁμαρτία. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος μᾶς λέει ὅτι ὅποιος κρατᾶ μέσα του τήν ἐλπίδα τοῦ παραδείσου, τήν ἐλπίδα ὅτι ὅταν ὁ Χριστός φανερωθεῖ θά γίνουμε ὅμοιοί Του, καθαρίζει τόν ἑαυτό του, ὅπως καί ὁ Κύριος εἶναι καθαρός: «Καὶ πᾶς ὁ ἔχων τὴν ἐλπίδα ταύτην ἐπ᾿ αὐτῷ ἁγνίζει ἑαυτόν, καθὼς ἐκεῖνος ἁγνός ἐστι» (Α’ Ἰω. γ’ 3). Διότι μόνο οἱ καθαροί στήν καρδιά θά μποροῦν νά Τόν δοῦν καί νά γεμίσει μέ φῶς ἡ ὕπαρξή τους, ὅσοι ἄνοιξαν τήν καρδιά τους ἀπ᾿ αὐτή τή ζωή στόν Χριστό μέ τό νά ἐφαρμόσουν τό θέλημά Του.

β. Νά κάνουμε ὑπομονή στίς θλίψεις. Ὁ Θεός ἔχει γιά τόν καθένα μας ἕνα πρόγραμμα μέ τό ὁποῖο μᾶς προετοιμάζει γιά τόν οὐρανό. Γι᾿ αὐτό ἐπιτρέπει θλίψεις. Ἄν τίς ἀντιμετωπί­ζουμε μέ πίστη καί ὑπομονή, χωρίς γογγυσμό, ἔχοντας ὑπ᾿ ὄψη μας ὅτι εἶναι προσωρινές, πολύ θά μᾶς ὠφελήσουν καί θά βγαίνουμε ἀπό αὐτές πιό καθαροί, ὅπως τό χρυσάφι βγαίνει ἀπό τό καμίνι καθαρό ἀπό κατώτερα ὑλικά.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Παιδιά, εἴπαμε ὅτι στόν παράδεισο θά γίνουμε θεοί, φῶτα πού θά ἐκπέμπουν τό φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδος! Νά μήν τό ξεχνοῦμε αὐτό. Ἡ ἐλπίδα αὐτή νά δίνει φτερά στόν ἀγώνα μας. Ὁ ὅλος ἀγώνας μας σ᾿ αὐτή τή ζωή τελικά εἶναι νά καθαρί­σουμε ὅσο περισσότερο τόν καθρέ­πτη τῆς ψυχῆς μας, νά τόν γυαλίσουμε μέ τή μετάνοια καί τά καλά ἔργα, ὥστε νά ἀντανα­κλᾶ ὅσο πιό καθαρά, ὅσο πιό πολύ, τό φῶς τῆς θεότητος! Τότε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ θά ἀξιω­θοῦμε νά βρεθοῦμε ἐκεῖ. Καί λέμε «μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ», διότι ὁ παράδεισος εἶναι δῶρο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί ὄχι πληρωμή ἀντάξια στή μικρή ἀνθρώπινη προσπάθεια. Ἄς κάνουμε ὅ,τι περισσότερο μποροῦμε, γιά νά τύχουμε τοῦ θείου ἐλέους.

ΣΥΝΘΗΜΑ: Ἀγωνίζομαι μέ τήν ἐλπίδα τοῦ παραδείσου.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ἀρχιμ. Ἀστ. Χατζηνικολάου, Μέλλουσα Κρίση καί Αἰωνιότητα, Μέρος Γ’: Ἡ ἀνέκφραστη χαρά τοῦ Παραδείσου, Ἀθῆναι 20092, σελ. 138-219.

Ν. Π. Βασιλειάδη, Τό μυστήριο τοῦ θανάτου, 201019, Ἑνότητα: Ὁ αἰώνιος παράδεισος, σελ. 544-576.