Ανθολόγιο

Με απόλυτη συναίσθηση ότι αυτό που λέει, "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με", το λέγει μπροστά στο Χριστό. Ο Χριστός είναι μπροστά μας, δεν είναι πίσω μας. Ούτε μακρυά στον ουρανό σε εκατομμύρια μίλια. Είμαστε ενώπιόν Του. Αν τα μάτια της ψυχής μας δεν ήταν τυφλά, θα Τον βλέπαμε, και αν ήταν βέβαια και προς το συμφέρον μας. Και με αυτή τη συναίσθηση Τον παρακαλούμε θερμά, Τον ικετεύουμε δυνατά για να μας ελεήσει και να μας σώσει, «Χριστέ μου ελέησόν με, εκ των κρυφίων μου καθάρισόν με».

Η Χαναναία Τον είχε μπροστά της και φώναζε: «Ιησού Υιέ Δαυΐδ ελέησόν με, ότι η θυγάτηρ μου κακώς δαιμονίζεται».

Έτσι και μεις Τον έχουμε μπροστά μας και Τον φωνάζουμε «ελέησόν με τον αμαρτωλόν, διότι εγώ έχω μέσα μου το δαιμόνιο, τον δαίμονα ή τους δαίμονας των παθών. Εγώ έχω μέσα μου το σκοτάδι. Το σκοτάδι της αμαρτίας.

Εγώ κυριαρχούμαι από τα πάθη και υποφέρουν όλοι γύρω μου.

Εγώ φταίω για όλα.

Χριστέ μου ελέησέ με.

Άμα ελεήσεις εμένα, θα ελεήσεις και τον σύντροφο της ζωής μου.

Ελεείς τότε και τα παιδιά μου.

Ελεείς τον άρρωστο αδελφό μου που βασανίζεται απ’ τον καρκίνο.

Ελεείς και τον ξάδελφό μου τώρα που έπαθε εγκεφαλικό.

Ελεείς το παιδί μου για την αποκατάστασή του ή για να βρει εργασία.

Ελέησόν με Κύριε, γιατί ελεώντας εμένα, ελεείς και τους κληρικούς της Εκκλησίας σου. Ποιος είσαι σύ και σύ που κατηγορείς τον άλφα ή τον βήτα κληρικό; Και συ που φωνάζεις ως άνδρας γίνε εσύ για να διορθώσεις τα κακώς κείμενα. Συ που κατηγορείς, θα το πληρώσεις. Γιατί κατακρίνεις. Και δεν έχεις το δικαίωμα γιατί δεν είσαι Θεός.

Ελέησόν με Κύριε διότι δεν έχω αληθινή μετάνοια και συντριβή.

Δεν έχω. Γι’ αυτό ελέησόν με.

Δεν έχω δάκρυα παρακλητικά, ελέησόν με.

Δεν έχω ταπείνωση, ελέησόν με.

Δεν έχω πίστη, ελέησόν με.

Δεν έχω υπομονή, ελέησόν με.

Δεν πενθώ για τις αμαρτίες μου, ελέησόν με.

Δεν κλαίω, ελέησόν με.

Κι όλο αυτό το έργο θα γίνεται χωρίς φαντασίες, χωρίς μετεωρισμούς, χωρίς εικόνες, χωρίς μορφές, χωρίς ιδέες που μπορεί να σχηματίζει ο νους, είτε από τις πολλές μας παλιές συνήθειες, είτε από τις πολλές έγνοιες και τις μέριμνες και τις σκοτούρες που έχουμε, είτε από την πολλή κούραση, είτε από την ενόχληση του διαβόλου. Από πολλές αιτίες μας έρχονται οι λογισμοί στο κεφάλι μας και δεν μας αφήνουν να κάνουμε προσευχή. Εύκολα λοιπόν, πολύ εύκολα φεύγει η προσοχή μας, από την ευχή, από το "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με", και χάνεται ο πολύτιμος, ο πολυτιμότατος πνευματικός καρπός της. Χάνεται ο ουράνιος θησαυρός της Θείας Χάριτος.  

Πηγή: Αποσπάσματα από Κηρύγματα του πατρός Στεφάνου: Η προφορική ευχή Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με καί η κάθαρσις εκ τών παθών (μέρος 1ον) (agia-varvara.blogspot.com)