Ανθολόγιο

Είμαστε στο Άγιο Όρος έξι φίλοι και μπαινουμε στην Μονή Γρηγορίου για διανυκτέρευση.

Ο αρχονταρης της Μονής μας λέει ότι είμαστε τυχεροί γιατί θα κοιμηθούμε στα τελευταία έξη κρεβάτια που ήταν άδεια.

Λίγο πριν κλείσει η κεντρική πόρτα της Μονής τό ηλιοβασίλεμα μπενει ένας κατάκοπος περιπατιτης πολύ κουρασμένος που είχε έρθει με τα πόδια από τη Μονή Αγίου Παύλου.

Στο αρχονταρίκι το βράδυ τού λέει ο αρχονταρης μην στεναχωριέσαι αδερφέ θα βρούμε λύση για να διανυκτερεύσεις το βράδυ. Εμείς κοιταχτικαμε γιατί ξέραμε ότι άλλο κρεβάτι δεν υπήρχε.

Την άλλη μέρα ξύπνησα νωρίς και διαπίστωσα ότι ο αρχονταρης κοιμόταν κάτω στο πάτωμα και ο περιπατιτης στο κρεβάτι του αρχονταρη.

Μου έκανε μεγάλη εντύπωση γιατί διαπίστωσα την αγάπη του Μοναχού προς τόν συνάνθρωπο του. Η λύση που βρήκε ήταν να κοιμηθεί ο κουρασμένος αδερφός μας στο κρεβάτι του και αυτός να κοιμηθεί στο πάτωμα. Εκεί κατάλαβα πόσο λίγο αγαπούσα τό συνάνθρωπο μου και την αναξιότητα μου.

ΔΌΞΑ ΤΩ ΘΕΏ ΓΙΑ ΌΛΑ.

Πηγή: Άπαντα Ορθοδοξίας