Η Οσία Ματρώνα ονομαζόταν, αρχικά, Μαρία και γεννήθηκε στο χωριό Βολισσός της Χίου από γονείς ευσεβείς και πλουσίους, τον Λέοντα και την Άννα. Έξι άλλες αδελφές της Μαρίας, μεγαλύτερες της, περιζήτητες όμως νύμφες για την ομορφιά, την ανατροφή και για την καλή τους προίκα παντρεύτηκαν η μία μετά την άλλη. Η μικρότερη αφοσιώθηκε στη μελέτη των θείων και ασχολείτο θερμά με φιλανθρωπικά καθήκοντα. Έτσι θέλησε να ακολουθήσει άλλο δρόμο. Η τακτική επαφή της με τις μοναχές των γυναικείων μοναστηριών του νησιού, έκανε τη Μαρία να ποθήσει τη μοναχική ζωή. Αλλά η αγάπη προς τους γονείς της, τη συγκρατούσε στο πατρικό της σπίτι. Όταν αυτοί κοιμήθηκαν η Μαρία δοκίμασε τη μοναχική ζωή κοντά σε μια ευσεβή χήρα, που ασκήτευε με τις δύο θυγατέρες της. Μετά απ' αυτή τη μοναχική εμπειρία, αποφάσισε να προσχωρήσει στις μοναχικές τάξεις. Χειροτονήθηκε λοιπόν μοναχή και μετονομάσθηκε Ματρώνα. Η διαγωγή της μέσα στη μικρή αδελφότητα ήταν άριστη. Η διάθεση της πάντοτε αγαθή, φιλάδελφη, ταπεινή και εγκάρδια. Μάλιστα, από τα έσοδα της πώλησης της περιουσίας της, κτίστηκε στο μοναστήρι ωραιότατος ναός. Μετά από κάποιο χρόνο, πέθανε η γυναίκα που κοντά της η Ματρώνα ασκήθηκε στη μοναχική ζωή. Τότε όλες οι μοναχές από κοινού, εξέλεξαν ηγουμένη -παρά τη θέληση της- την Ματρώνα. Υπό τις οδηγίες της η αδελφότητα ζούσε με πολλή εγκράτεια, υπακοή και ευσέβεια. Το 1462 η Ματρώνα κοιμήθηκε, αφού έζησε ζωή πραγματικά αγία. Άλλες πηγές υπολογίζουν τον χρόνο κοιμήσεως της Αγίας 100 περίπου χρόνια πριν το 1462, διότι η πρώτη βιογραφία της γράφτηκε από τον Μητροπολίτη Ρόδου Νείλο (1357).
04/02: Όσιος Ισίδωρος

Προσευχή… σέ καιρούς ἀπαράκλητους

Αρχή Τριωδίου

- Λόγος εις τον προφήτη Συμεών και εις το «νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα» Τιμοθέου, πρεσβυτέρου ...
- Η σωτηρία του Ζακχαίου
- Ο Χρόνος της ζωής μας: ο Τόπος της συναντήσεώς μας με τον Χριστό ΜΕΡΟΣ Β'
- Ο Χρόνος της ζωής μας: ο Τόπος της συναντήσεώς μας με τον Χριστό ΜΕΡΟΣ Α'
- Ανάλυση της θεολογίας της εικόνας της Γεννήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού
- Οι «Κλητοί» και οι «Εκλεκτοί»
- Δός μας τήν εὐχή σου, ἅγιε Νικόλαε, νά μιμηθοῦμε αὐτές τίς ἀρετές σου