Εξομολογήσεις

π. Μιχαήλ:

Για να κανονίσετε εξομολόγηση τηλεφωνείτε καθημερινά μεταξύ των ωρών 10 π.μ. – 12 μεσημέρι (εκτός Σαββάτου και Κυριακής). Τηλέφωνο: 99426272 (Όλγα) 

 

π. Ιωάννης:

Κατόπιν τηλεφωνικής συνεννόησης ή αποστολής μηνύματος SMS (τηλ. επικοινωνίας 99463030)

idryma-filon-i-m-ag-grigoriou-logo

Διάβαση από το σκοτάδι στο φως

therapia tiflou-1-741x486Σωτηρία δεν είναι η εκπλήρωση του νόμου. Αλλά ούτε ακόμη και τα θαύματα δεν αποτελούν εγγύηση πως θα δούμε «την Ημέρα του Κυρίου». Τα θαύματα από μόνα τους δεν μας σώζουν. Εκείνο που μας σώζει είναι η προσωπική μας σχέση με τον Χριστό. Τα πλήθη συνέθλιβον τον Χριστό και όλοι ζητούσαν να Τον αγγίξουν, «ότι δύναμις παρ’ αυτού εξήρχετο και ιάτο πάντας» (Λκ. 6,19). Ωστόσο, μόνο μερικοί θεραπεύονταν και ακόμη λιγότεροι άκουγαν τον Κύριο να τους λέει, «Η πίστις σου σέσωκέ σε, πορεύου εν ειρήνη» (Λκ. 18,42). Η σωτηρία για την οποία μιλά εδώ δεν είναι μόνο η σωματική θεραπεία. Η σωτηρία είναι αυτή η πίστη που μας φέρνει σε μία ζωντανή κοινωνία με Εκείνον στον Οποίο πιστεύουμε. Στην Αγία μας Εκκλησία μας δίνονται πολλοί τρόποι να αγγίξουμε τον Κύριο, αλλά πρέπει να ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ να Τον αγγίξουμε, όπως βλέπουμε στο Ευαγγέλιο τα πλήθη να επιδιώκουν να Τον αγγίξουν. Μακάρι να φυλάξει ο Θεός, ώστε να μη φύγουμε από τη ζωή αυτή χωρίς να βρούμε τη ζωοποιό επαφή με τον Κύριο, γιατί είναι τραγικό όταν «υποστείληται» η δύναμη της σχέσεώς μας με τον Θεό είτε από αμέλεια, είτε από την αλαζονεία του νου μας, ή από τα πολλά σφάλματά μας.

 

Ο πρώτος απαραίτητος παράγοντας που καθιστά εφικτή την επαφή με τον Κύριο είναι το έλεος του Θεού. Όπως διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο, αν ο Χριστός δεν είχε κατέβει από το βουνό, τα πλήθη δεν θα μπορούσαν ούτε να Τον πλησιάσουν, ούτε να Τον αγγίξουν (Bλ. Λουκ. 6, 17). Η κάθοδος αυτή ήταν ένας τύπος της μεγαλύτερης κατάβασής Του από τον κόλπο του Πατρός στον κόσμο αυτό.

 

Ένας άλλος παράγοντας που μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην επαφή μας με τον Θεό είναι ο τρόπος με τον οποίο πλησιάζουμε τον Κύριο και αυτός ο τρόπος μας υποδεικνύεται στο Ευαγγέλιο από τον ευγνώμονα λεπρό, τον τυφλό, τη Χαναναία γυναίκα, που πλησίασαν τον Κύριο με ταπεινή πίστη, «παρ ἐλπίδα επ’ ελπίδι». Εξαίρετο παράδειγμα βρίσκουμε και στην αιμορροούσα γυναίκα που άγγιξε μόνο το κράσπεδο του ιματίου του Κυρίου, αλλά με τόσο ταπεινό πνεύμα, ώστε να βρει επαφή με τη θεϊκή Του δύναμη και να θεραπευθεί.

 

Η σωτηρία είναι η ζώσα κοινωνία με τον Χριστό, και η κοινωνία αυτή έρχεται ως φως, που μας αποκαλύπτει δύο αλήθειες. Πρώτα, αποκαλύπτει την αγάπη Του, την απόλυτη, άπειρη και άμωμη. Από την άλλη πλευρά, μας αποκαλύπτει την παραμορφωμένη εικόνα που έχουμε ενδυθεί μετά την πτώση μας. Χρειαζόμαστε και τις δύο αυτές αλήθειες για να βρούμε επαφή με τον Κύριο. Χρειαζόμαστε και ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΓΝΩΣΗ (για τον νόμο της αμαρτίας μέσα μας) που πάντοτε συνοδεύεται από φλογερό ΠΟΘΟ (για τον νόμο της χάριτος του Κυρίου). Αν έχουμε μόνο απελπισία, αποκόβουμε τον εαυτό μας από τον Θεό και χανόμαστε. Χρειαζόμαστε εκείνο που ο όσιος Σωφρόνιος ο Αθωνίτης ονομάζει «χαρισματική απόγνωση» που γεννά προσευχή στην καρδιά μας «μετά κραυγής ισχυράς και δακρύων». 

 

Η ζώσα σχέση μας με τον Χριστό είναι σχέση αγάπης και η αγάπη δεν βρίσκει ποτέ ανάπαυση στον κόσμο αυτό. Όσο περισσότερο πλησίαζαν οι άγιοι τον Θεό, τόσο πιο πολύ μέμφονταν τον εαυτό τους. Αυτό είναι ένα ιδίωμα της θείας αγάπης: ο κάτοχός της ποθεί να πάσχει για τον Ηγαπημένο. Ένα άλλο λεπτό στοιχείο είναι ότι δεν πρέπει να ζητούμε επαφή με τον Χριστό επιζητώντας τις δωρεές και τα χαρίσματά Του. Πρέπει να αναζητούμε Εκείνον, ως Πρόσωπο. Φυσικά, κατά την επαφή αυτή ο Κύριος συχνά χορηγεί θεραπεία και άλλα χαρίσματα στον άνθρωπο, αλλά δεν ζητούμε τη δωρεά, ποθούμε τον Δωρεοδότη. Ο Κύριος λέει, «Εργάζεσθε μη τη βρώσιν την απολλυμένην, αλλά την βρώσιν την μένουσαν εις ζωήν αιώνιον» που είναι «να πιστεύετε εις ον απέστειλεν εκείνος» (Ιω. 6,27-29). Αυτό είναι το έργο του Θεού το οποίο θα ευλογήσει όλα τα άλλα έργα μας.

 

Βλέπουμε στο Ευαγγέλιο με τη θεραπεία του τυφλού της Ιεριχού ότι ο Χριστός φέρεται στον άνθρωπο με μεγάλη τιμή: όχι μόνο του χαρίζει θεραπεία, αλλά τον ανεβάζει στο επίπεδο του θείου θελήματός Του και τον καθιστά συνεργό Του στον αμπελώνα Του. Μέσα από τα θαύματα ο Χριστός εργάζεται ταυτόχρονα και στις καρδιές των μαθητών Του. Ο τυφλός γίνεται και αυτός συνεργός του Χριστού στο έργο που Αυτός είχε έρθει να επιτελέσει στον κόσμο. Όταν ρώτησε τα πλήθη ποιός περνάει, «απήγγειλαν αυτώ ότι Ιησούς ο Ναζωραίος παρέρχεται», και αντί να κράξει «Ιησού Ναζωραίε», έκραξε: «Ιησού υιέ Δαυΐδ, ελέησόν με» (Λκ. 18,37-38): ομολόγησε την πίστη του ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, ο κληρονόμος του θρόνου του Δαβίδ. Η θεραπεία του τυφλού είναι το τελευταίο θαύμα που επιτελεί ο Κύριος πριν εισέλθει στην Ιερουσαλήμ και ο τυφλός καθίσταται συνεργός του Χριστού στην ενίσχυση της πίστεως των μαθητών πριν το Πάθος Του, όταν όλοι θα κλονίζονταν.

 

Ο τυφλός ήταν ένας πτωχός «καθήμενος παρά την οδό», ο τέλειος εκπρόσωπος όλης της ανθρωπότητας: πτωχός και άρρωστος και «εν σκότει», εξόριστος του κόσμου αυτού. Γι’ αυτό και μπόρεσε να βρει επαφή με τον Χριστό που έγινε ο Ίδιος εξόριστος για να μας σώσει. Ο τυφλός στράφηκε προς τον Χριστό με μία φράση, με μια μονολόγιστη προσευχή: «Ιησού, Υιέ Δαβίδ, ελέησόν με». Συγκέντρωσε στα λόγια αυτά όλο του τον πόνο, όλη την απόρριψη από τους συμπατριώτες του Ιουδαίους, αλλά και όλη του την ελπίδα. Ωστόσο, παρόλο που εβόησε με τον τρόπο αυτόν, ο Θεός παραχώρησε οι άλλοι να τον επιτιμήσουν και να προσπαθήσουν να τον κάνουν να σιωπήσει, αλλά «αυτός πολλώ μάλλον έκραζεν» (Λκ. 18,39). Αυτό μας μαθαίνει να μην λιποψυχούμε στην προσπάθειά μας να στραφούμε προς τον Θεό, αλλά να επιμείνουμε ταπεινά στην προσευχή, όπως στην παραβολή του άδικου κριτή και της χήρας.

 

Όταν ο Χριστός σταμάτησε και τον ρώτησε: «Τι σοι θέλεις ποιήσω;», ο τυφλός δεν έχασε χρόνο με πολυλογίες. Η πολυλογία στην προσευχή είναι σημείο ψυχικού προσώπου. Είπε μόνο, «Κύριε, ίνα αναβλέψω». Όπως έχουμε φυσική γέννηση και φυσική όραση, έτσι στον άνθρωπο υπάρχει και πνευματική γέννηση και πνευματική όραση, μέσω της οποίας φωτιζόμαστε από τον Χριστό, το Φως του κόσμου. Ο τυφλός έλαβε διπλή θεραπεία τόσο στο σώμα του και, ακόμη περισσότερο, στην ψυχή του. Το βλέπουμε από τον τρόπο με τον οποίο αντιδρά στη δωρεά: ευθύς ακολούθησε τον Χριστό δοξάζοντας τον Θεό. Η προσευχή με την οποία ο τυφλός ικετεύει τον Κύριο εξελίχθηκε αργότερα σε αυτό που γνωρίζουμε ως την Ευχή του Ιησού, με την οποία ενεργείται ένα από τα μεγαλειωδέστερα θαύματα πάνω στην κτίση: η ένωση της καρδιάς του ανθρώπου με το Πνεύμα του Χριστού.  

 

Αρχιμανδρίτου Πέτρου, Καθηγούμενου Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας

 

Πηγή: Πεμπτουσία

Επικοινωνία

Διεύθυνση Μεγάλου Ναού: Δανάης 1, Έγκωμη,
2408, Λευκωσία
Διεύθυνση Μικρού Ναού: Αγίου Νικολάου 1, Έγκωμη, 2408, Λευκωσία
Τηλέφωνο: 22355300
Fax: 22590969
Email: agiosnikolaosengomis

@gmail.com

Announcement

Church of Saint Nicolaos in Engomi is open daily from 8:30 am to 12:00 noon, from 5:00 to 8:00 pm and the hours of Liturgical services. For more information contact us on: agiosnikolaosengomis@gmail.com