Εξομολογήσεις

π. Μιχαήλ:

Για να κανονίσετε εξομολόγηση μπορείτε να τηλεφωνείτε καθημερινά μεταξύ των ωρών 10 π.μ. – 12 μεσημέρι (εκτός Σαββάτου και Κυριακής). Τηλεφώνο: 99426272 (Όλγα) 

 

π. Ιωάννης:

Κατόπιν τηλεφωνικής συνεννόησης ή αποστολής μηνύματος SMS (τηλ. επικοινωνίας 99463030)

idryma-filon-i-m-ag-grigoriou-logo

gonatistos-1

 

Σκέψεις εν μέσω πανδημίας

 

«Άλγος τω Αδάμ εχρημάτισεν, η του ξύλου απόγευσις, πάλαι εν Εδέμ,

ότε όφις ιόν εξηρεύξατο’ δι’ αυτού γάρ εισήλθεν ο θάνατος,

παγγενή κατεσθίων τον άνθρωπον.

Αλλ’ ελθών ο Δεσπότης, καθείλε τον δράκοντα, και ανάπαυσιν ημίν εδωρήσατο.

Προς αυτόν ούν βοήσωμεν:

Φείσαι Σωτήρ, και ούς προσελάβου, μετά των εκλεκτών σου ανάπαυσον.»

 

Ζούμε εν μέσω πανδημίας από το φονικό κορωναϊό… Οι αριθμοί του θανάτου εφιαλτικοί… Αλλά και η σκέψη της δοκιμασία ενός μαρτυρικού τέλους μεταξύ ασφυξίας και μοναξιάς δικαιολογημένα τρομάζει, ακόμη και τους πιο θαρραλέους. Ο τελευταίος άνθρωπος που θα μπορούσε να εκφράσει δημόσια άποψη επί του θέματος είναι η ελαχιστότητά μου. Μετά από υπακοή όμως στον πνευματικό μου και έχοντας πλήρη ενσυναίσθηση της ανεπάρκειάς μου, σήμερα Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης, μοιράζομαι με την αγάπη σας κάποιους προβληματισμούς. Σκέφτομαι άλλωστε ότι οποιοσδήποτε νοήμων άνθρωπος τέτοιες ματωμένες στιγμές παγκόσμιων γεγονότων δεν γίνεται να μείνει αμέτοχος προβληματισμού… Συγχωρέστε με εκ των προτέρων αδερφοί μου για ό,τι πρόκειται να γράψω… Δεν έχω σκοπό να κρίνω ή να θίξω κανένα, αλλά να επικοινωνήσω με εσάς μόνο τον προβληματισμό μου… Άλλωστε Κριτής Δίκαιος είναι μόνο ο καρδιογνώστης Θεός, που γνωρίζει τα κρυφά και τα απόκρυφα της ψυχής του καθενός από εμάς και δεν έχω σκοπό να δοκιμάσω, οικειοθελώς τουλάχιστον, τον «απαγορευμένο καρπό» της Εδέμ από το δέντρο «του καλού και του κακού». Ποια είμαι εγώ να ξέρω «το καλό και το κακό»; Μόνο να προβληματίζομαι μπορώ, συνπροσευχόμενη με όλους εσάς, έτσι ώστε η Αγάπη και η Πρόνοια του Τριαδικού Θεού να φωτίζει και να ενδυναμώνει όλους τους μαχόμενους αυτή τη στιγμή: τους γιατρούς και τους νοσηλευτές της πρώτης γραμμής, τους ανθρώπους των υπεραγορών που ηρωικά κρατάνε τα καταστήματα αυτά ανοικτά για όλους εμάς, τους φαρμακοποιούς, τους αστυνομικούς και τους στρατιώτες μας που υπερβαίνουν εαυτό για να τηρείται η τάξη και η ευνομία, αφού το εκρηκτικό μεσογειακό ταπεραμέντο μας δεν ξέρουμε πώς να το μετουσιώσουμε αυτή τη στιγμή σε ένα πιο υπαρξιακό ευχαριστιακό τρόπο, τους ιερείς μας που συνεχίζουν ο καθένας με το δικό του τρόπο να γίνονται οι μεταφορείς των αιτημάτων μας προς τον Θεό, αλλά και να τελούν το μυστήριο της Ζωής εκεί στο θυσιαστήριο της Αγίας Τράπεζας, αλλά και τους επιστήμονες που παλεύουν να βρουν μια λύση για τον κοινό εχθρό. Γιατί αν δεν το έχουμε καταλάβει σε αυτό τον πόλεμο είμαστε όλοι στο ίδιο χαράκωμα και χρειάζεται πολλή προσοχή να μην διαιρέσουμε αυτό το χαράκωμα σε κομμάτια… Θυμόμαστε όλοι νομίζω το μύθο με τα χαμόκλαδα που μόνα τους έσπαγαν εύκολα, αλλά όλα μαζί σε δεμάτι ήταν πολύ πιο δύσκολο. Και για να σας προλάβω στις αντιρρήσεις σας ότι αυτός είναι μύθος, θα σας θυμίσω την ιστορία της ελληνικής επαναστάσεως που θα γιορτάσουμε σε λίγες μέρες στις 25 Μαρτίου. Αφού δεν μπορούμε να τιμήσουμε του ήρωές μας με παρελάσεις, ας τους τιμήσουμε τουλάχιστον μιμούμενοι την ιστορική προίκα που μας άφησαν ως κληρονομιά: όσο ήταν ενωμένοι νικούσαν… όταν άρχισαν να τσακώνονται κόντεψαν να χάσουν ότι κέρδισαν στην ενότητά τους… Ας μην ξεχνάμε τα στερνά λόγια του Γέρο του Μωριά, του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη: «Πάρτε την ευχή μου και να ‘στε μονιασμένοι».

Αφορμή λοιπόν για να γράψω μετά από την καθοδήγηση του πνευματικού μου ήταν ένα τροπάριο (το τροπάριο που κάνω έναρξη στα γραφόμενά μου) από την πλούσια υμνολογία της εκκλησίας μας αυτών των ημερών της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής – υμνολογία που τώρα στην καινούργια πρωτόγνωρη συνθήκη του «ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ» μπορεί κανείς να εντρυφήσει μελετώντας τον πλούτο της, κάνοντας ταυτόχρονα πράξη αυτό που ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός προτρέπει: «Κάντε την καρδιά σας μοναστήρι και χτυπάτε εκεί το σήμαντρο»! Στέκομαι στον πιο κάτω στίχο: «ότε όφις ιόν εξηρεύξατο, δι’ αυτού γάρ εισήλθεν ο θάνατος» (μετάφραση: όταν το φίδι ξέχυσε ιόν (δηλητήριο) από το στόμα του, διότι από αυτόν προήλθε ο θάνατος), που δωρικά συμπυκνώνει τη συνέπεια της αμαρτίας του εγωισμού, στο ανθρώπινο γένος, συνέπεια που ισοδυναμεί με θάνατο. Είναι γνωστή σε όλους μας η ιστορία των Πρωτοπλάστων που ζούσαν στον Παράδεισο, έχοντας όλα τα καλά, με μέγιστο εκείνο της κοινωνίας με το Θεό Πατέρα τους. Η διακοπή της κοινωνίας μεταξύ Θεού και ανθρώπου, επήλθε με το δίπτυχο της πτώσης: εγωισμός (λανθασμένη πεποίθηση για δυνατότητα αυτοθέωσης χωρίς το Θεό!) και έλλειψη μετάνοιας/ ανάληψη προσωπικής ευθύνης – διχόνοιας (ο άλλος φταίει – το φίδι, η Εύα, Εσύ Θεέ τελικά που τα έφτιαξες!!! - και όχι εγώ που δε σε εμπιστεύτηκα και δεν χάρηκα όλα αυτά που μου χάρισες με σεβασμό!). Κατά τον Μάξιμο τον Ομολογητή «η πτώση αποτελεί ένα συνεχές επαναλαμβανόμενο γεγονός, που διαδραματίζεται αδιάκοπα μέσα στην ανθρώπινη ιστορία » και ο άνθρωπος ωσάν να βρίσκεται μέσα σε μια «μεταδοτική πανδημία» του δίπτυχου της πτώσης του (εγωισμός – αμετανοησία), χρησιμοποιεί αλόγιστα τις δυνατότητες που του χάρισε ο Θεός, μολύνοντας την ψυχή του. Ο Αδάμ, έκανε παράχρηση της ελευθερίας του και επέλεξε να κόψει τους δεσμούς του με το Δημιουργό του, πιστεύοντας ότι μπορούσε να φτάσει στη θέωση χωρίς Αυτόν. Η εικόνα του Θεού, ο άνθρωπος, ξεμακραίνει από το πρωτότυπό της, δηλαδή τον Θεό, αλλά και από τον εαυτό της συνεχώς. Όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς έχουμε αμαύρωση του κατ’ εικόνα, δηλαδή απώλεια του φωτός της χάριτος του Θεού και βύθισμα στο πνευματικό σκοτάδι της απομόνωσης από τον Ζώντα Θεό, αλλά και τις εικόνες Του, τους συνανθρώπους μας δηλαδή. Από αυτή την πανδημία της μεταδοτικότητας της αμαρτίας και της αστοχίας μας, που δεν λαμβάνονταν μέτρα προστασίας, γιατί ελάχιστοι ενδιαφέρονταν για την ψυχή τους – κάποιοι αρνήθηκαν εντελώς την ύπαρξη της, αφού έτσι βολεύει – είναι άλλωστε δικαίωμά μου να πιστεύω ότι με βολεύει (!), έρχεται ο Δημιουργός μας και λαμβάνει τη σάρκα μας. Συγκαταβαίνει τόσο πολύ για χάρη της αγάπης του προς τον άνθρωπο, με αποτέλεσμα ο Αχώρητος να σμικραίνει τον Εαυτό Του και να χωρά σε μια μήτρα για να γεννηθεί και να αναγεννήσει και πάλι τον άνθρωπο. Πώς χώρεσε η θάλασσα σε μια λακουβίτσα νερό, αδύνατο να το χωρέσει το πεπερασμένο μυαλό μας. Και όχι απλά δεν τον κατηγορεί για την αποστασία του, την πανδημία της αμαρτίας του, αλλά ανεβαίνει στο Σταυρό εκουσίως και παίρνει επάνω Του τις αμαρτίες όλου του κόσμου. Ο Αναμάρτητος! Για να μας δώσει ξανά τη δυνατότητα της θέωσης, της επαναφοράς στο αρχαίο κάλλος, της δυνατότητας να χρησιμοποιήσουμε ξανά την ελευθερία μας εντός των ορίων της, μοιραζόμενοι μεταξύ μας τα χαρίσματά μας με δικαιοσύνη και αγάπη, μιμούμενοι στο βαθμό των ανθρωπίνων δυνατοτήτων μας, τη θυσιαστική αγάπη Εκείνου! Τα φάρμακα για τη διαδικασία της θεραπευτικής μας αναγέννησης; Η μετοχή μας στα βασικά μυστήρια: στο Άγιο Βάπτισμα και στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, αφού ξαναβαφτιστούμε στο λουτρό της μετανοίας μέσα από μυστήριο της εξομολόγησης, μυστήρια που οφείλουν να πλαισιωθούν από την ταπείνωση, την πίστη, την προσευχή, την ευγνωμοσύνη και την αγάπη.

Επανερχόμαστε στο σήμερα… Μέσα σε αυτή την πανδημία αναρωτιέμαι λοιπόν πόσες αναλογίες με τα πιο πάνω συναντούμε. Ένας ιός μεταδοτικός, παγκόσμιος αυτή τη στιγμή, μας καλεί σε εγρήγορση και προστασία. Μια προστασία που δεν αφορά μόνο εμάς, τον μικρόκοσμό μας, τον εαυτούλη μας, αλλά και τους γύρω μας. Γιατί κανείς δεν περισσεύει. Γιατί ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά, είναι εικόνα Θεού, μοναδικός και ανεπανάληπτος. Γιατί αυτός που θα μου πει τη βλακεία «ουδείς αναντικατάστατος», συντονίζομαι απόλυτα με τον Δρ. Σωτήρη Τσιόδρα και απαντώ: οι γονείς μου, οι παππούδες μου, οι θείοι και οι θείες μου, τα αδέρφια μου, οι γείτονες μου, οι φίλοι μου, οι συνεργάτες και οι συνάδερφοι μου, τα παιδιά μου, οι συνάνθρωποί μου δεν αντικαθίστανται μέσα μου! Τελεία και παύλα! Ναι στην προστασία του σώματος λοιπόν, αφού αυτό είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, χρησιμοποιώντας όλα τα ανθρώπινα μέσα που οι ειδικοί μας συστήνουν. Χωρίς πανικούς, ψυχαναγκασμούς και γκρίνιες. Και ας δούμε αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή ως μια ευκαιρία επανέναρξης! Μέσα σε αυτό το θυσιαστικό «ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ», ας ανακαλύψουμε το πραγματικό μας πρόσωπο και ας συνειδητοποιήσουμε τα σημαντικά της ζωής μας. Ας συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι όλα αυτά που αποθηκεύαμε ή κυνηγούσαμε είναι φθαρτά όπως και εμείς και ότι τελικά η οριζοντοποίηση της χαράς σε ένα επίπεδο, αυτό της απόλαυσης, τελικά δεν είναι έτσι, αλλά αφορά τρισδιάστατη κατάσταση. Ότι δηλαδή η απόλαυση, η ικανοποίηση και η χαρά διαφοροποιούνται σε τρία επίπεδα και δεν συνταυτίζονται όπως μας έχυσαν ως δηλητήριο την λανθασμένη πεποίθηση. Και ότι η χαρά τελικά πραγματώνεται μέσα από τις σχέσεις: σχέση με τον εαυτό, σχέση με τους συνανθρώπους μας, τον συμπαντικό κόσμο και τελικά σχέση με το Θεό. Δεν ξέρω γιατί η Αγάπη Του Θεού οικονόμησε αυτή τη Σαρακοστή να μην τον υμνήσουμε με όλη τη μεγαλοπρέπεια στους ναούς μας, ούτε φιλοδοξώ στο να απαντήσω κάτι τέτοιο. Αναρωτιέμαι όμως αν και εμείς ως ορθόδοξοι πηγαίναμε στην εκκλησία για να «απολαύσουμε» την ακολουθία εγωκεντρικά και όχι για να τη χαρούμε ουσιαστικά και ευχαριστιακά! Ο καθένας ας αναρωτηθεί για τον εαυτό του και δε βγάζω και τον εαυτό μου απ’ έξω. Αναρωτιέμαι αν κι εμείς οι ορθόδοξοι θέτουμε σωστά το ερώτημα του αν κολλάμε ιό ή όχι από τη Θεία κοινωνία! (Που απαντώ ξεκάθαρα: ΔΕΝ ΚΟΛΛΑΣ ΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ!). Το ερώτημα όμως δεν θα έπρεπε να είναι αυτό! Αλλά του «Γιατί κοινωνώ;»! Για να αφθαρτοποιήσω το σώμα μου; Για να θεραπεύσω τις ασθένειες του σώματός μου, το οποίο είτε από κορωνοϊό, είτε από κάτι άλλο κάποια στιγμή θα πεθάνει; Ή για να γνωρίσω τον Θεό μου; Το Θεό Εκείνον που σαρκώθηκε και Σταυρώθηκε για μένα. Για να γνωρίσω το Θεό Εκείνον, που το μόνο που μου ζητάει είναι να Του δώσω τα χάλια μου εν μετανοία, για να μου δώσει πίσω «ζωήν αιώνιο». Οι απαντήσεις που έχουν να δοθούν είναι εντελώς προσωπικές και μέσα σε αυτό το ευλογημένο «ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ» ας κάνουμε μια βουτιά στο βαθύτερο είναι μας, για να ανασύρουμε τα ξεχασμένα υπαρξιακά μας ερωτήματα και αυτή τη φορά να μην τα προσπεράσουμε με επιδερμικές λύσεις κουκουλώματός τους.

Αδερφοί μου είναι καιρός να πούμε ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ! Όχι γιατί κάτι έξω από εμάς μας επιβουλεύεται, αλλά γιατί εμείς οι ίδιοι υπονομεύσαμε τον εαυτό και την ύπαρξη μας! Στώμεν καλώς και μακριά από τον ιό της διχόνοιας, του ωχαδερφισμού και του εγωισμού. Στώμεν καλώς προς νήψη και μετάνοια, όχι για κάποιους άλλους, αλλά για εμάς του ίδιους τους ορθόδοξους που είχαμε τον Παράδεισο της Κοινωνίας με το Χριστό και τον χάσαμε, γιατί ήμασταν ανάξιοι να τον χαρούμε στην ουσία του στο κοινό ποτήριο της κοινωνίας, αφού κοινωνούσαμε χωρίς να συγ -χωρούμε τους συνανθρώπους μας, πολλές φορές και των πολύ κοντινών μας: των συζύγων, των παιδιών, των γονέων και των αδερφιών μας. Στώμεν καλώς για να ξαναγίνουμε πρώτα από όλα Άνθρωποι με την κυριολεκτική σημασία της λέξης, του «άνω + θρώσκω», που σημαίνει κοιτάω ψηλά και όχι τοποθετώ τον εαυτό μου ψηλά!

Θα κλείσω με κάτι από τις υπογραμμίσεις με κίτρινο μαρκαδόρο αυτής της βδομάδας και αυτό δεν είναι άλλο από τα λόγια του κ. Σωτήρη Τσιόδρα, του Ελλαδίτη λοιμωξιολόγου, που κάνει τις ανακοινώσεις κάθε μέρα στην Ελλάδα για την πορεία της πανδημίας στη χώρα, όπου εν μέσω πανδημίας δεν ξεχνά να τιμά την ημέρα της ποίησης ενθυμούμενος το Νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη, ευγνώμων με τον τρόπο αυτό για όλες τις αφανείς και φανερές ευεργεσίες του Πλάστη Θεού: «Θέλω να επικαλεστώ τα λόγια ενός από τους μεγάλους Έλληνες, όπως εγώ φτωχά τα συνδύασα. Θυμηθείτε αυτά τα λόγια, κάθε μέρα από εδώ κι εξής. Την τελευταία λέξη δεν την έχει πει ο θάνατος. Πρέπει η κάθε γλώσσα να μιλεί την καλοσύνη της ημέρας. Ας γίνει αυτός ο αγώνας όλων μας».

 

ΚΑΛΟ ΣΤΑΔΙΟ ΑΔΕΡΦΟΙ ΜΟΥ!

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Βίοι Αγίων - Εορτές

28/03: Οσία Γαβριηλία (Παπαγιάννη)

28/03: Οσία Γαβριηλία (Παπαγιάννη) Η μοναχή Γαβριηλία Παπαγιάννη (Αυρηλία) γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου του 1897 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη. Ηταν το μικρότερο παιδί της οικογένειας Παπαγιάννη, που ήταν ιδιαίτερα εύπορη. Λέγεται ότι η μεγάλη της αδελφή, η Βασιλική, ήταν εκείνη που της πρωτομίλησε γι...

Ανθολόγιο

Ένας πραγματικός οδηγός πνευματικής προετοιμασίας πριν από την εξομολόγηση

Ένας πραγματικός οδηγός πνευματικής προετοιμασίας πριν από την εξομολόγηση           Ἅγιος Ἰωάννης Κρονστάνδης   Στοχασμοὶ γιὰ ἐκείνους ποὺ ἑτοιμάζονται νὰ σταθοῦν ἐνώπιόν του Δημιουργοῦ καὶ τῆς κοινότητας τῆς Ἐκκλησίας στὸ φοβερὸ μυστήριο τῆς ἱερῆς ἐξομολόγησης, ἔτσι ὥστε νὰ λάβουν τὴν ἀνακαίνιση ἑνὸς δεύτερου βαπτίσματος.   ...

Επίκαιρα

Β Κυριακή Νηστειών - Η θεραπεία του παραλυτικού

Β Κυριακή Νηστειών - Η θεραπεία του παραλυτικού       Ἰδιαίτερη ἐντύπωση στὴν σημερινὴ Εὐαγγελικὴ Περικοπὴ κάνει, ὅτι ὁ Χριστὸς θεραπεύοντας τὸν παραλυτικὸ δὲν ἀναφέρεται στὴν πίστη τοῦ ἀρρώστου, ποὺ τελικὰ γίνεται καλά, ἀλλὰ στὴν πίστη ἐκείνων ποὺ τὸν μεταφέρουν. Στὸ θαῦμα ποὺ περιγράφεται στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο εἶναι ὑπαρκτὴ...

Επικοινωνία

Διεύθυνση Μεγάλου Ναού: Δανάης 1, Έγκωμη,
2408, Λευκωσία
Διεύθυνση Μικρού Ναού: Αγίου Νικολάου 1, Έγκωμη, 2408, Λευκωσία
Τηλέφωνο: 22355300
Fax: 22590969
Email: agiosnikolaosengomis

@gmail.com

Announcement

Church of Saint Nicolaos in Engomi is open daily from 8:30 am to 12:00 noon, from 5:00 to 8:00 pm and the hours of Liturgical services. For more information contact us on: agiosnikolaosengomis@gmail.com