Τό ότι η μοναχική ζωή είναι η ευαγγελική ζωή καί ο μοναχός ο ευαγγελικώς ζών φαίνεται καί σέ ομιλία τού αγίου Γρηγορίου τού Παλαμά γιά τόν άγιο Δημήτριο Θεσσαλονίκης όπου τόν παρουσιάζει ως μοναχό. Φυσικά, στήν εποχή τού αγίου Δημητρίου δέν υπήρχε μοναχισμός, όπως εμείς τόν γνωρίζουμε σήμερα, αλλά κάθε Χριστιανός πού τηρούσε τό θέλημα τού Θεού ήταν στήν ουσία μοναχός.

Σέ ομιλία του στόν άγιο Δημήτριο ο θείος Γρηγόριος εκθέτει ανάγλυφα τήν παρθενία τού σώματος καί τής ψυχής του. Ζούσε τήν καθολική παρθενία, έστω κι άν ήταν ανώτατος αξιωματικός τού Ρωμαϊκού στρατού.

Ο άγιος Δημήτριος, κατά τόν άγιο Γρηγόριο τόν Παλαμά, καταγλαΐστηκε μέ προφητική δύναμη καί αξιώθηκε "αποστολικής καί διδασκαλικής διακονίας καί προεδρίας". Ήταν γεμάτος από αρετές καί δέν υστέρησε σέ άσκηση από τούς οσίους "καί τής διά βίου κατά τούτους λαμπρότητος". Αλλά άλλους ακολούθησε, μέ άλους ήταν όμοιος, άλλων ήταν προϊστάμενος καί άλλους υπερέβαλε. Διέθετε πολλά χαρίσματα.

Ο αγώνας τόν οποίον έκανε ο άγιος Δημήτριος στόν χώρο τής καρδιάς ήταν εφάμιλλος μέ τόν αγώνα τών μεγάλων ασκητών. Κρατούσε τόν νού του καθαρό από κάθε άπρεπο λογισμό, φύλαττε τήν αμίαντη Χάρη τού αγίου Βαπτίσματος, τηρούσε τό θέλημα τού Θεού καί έτσι "Θεού βίβλος οίον καί θεοχάρακτός τις υπάρχων πυκτίς καί πλάξ ή πίναξ δακτύλω γεγραμμένη Θεού καί προτειθεμένη τοίς πάσιν εις κοινόν όφελος". Μέ αυτόν τόν τρόπο ο άγιος Δημήτριος ήταν παρθένος καί στό σώμα καί στήν ψυχή.

Ναυπάκτου Ιεροθέου "Ο Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ως Αγιορείτης"